Een pelgrimage, oftewel op bedevaart gaan, is een centraal element in verschillende levensbeschouwingen. Mensen ondernemen al eeuwenlang een voettocht -meestal naar een religieus geladen eindbestemming- om tot bezinning te komen. Tegenwoordig is die religieuze kant minder vaak leidend, maar zie ik dat voettochten onverminderd populair zijn. Er is een wens tot vertraging, reflectie en/of verwerking.
Inmiddels zijn er ook werkgevers die de louterende ervaring van een voettocht ontdekken. Als begeleider heb ik verschillende professionals mogen begeleiden rondom hun voettocht. Deze professionals hadden vragen rondom hun loopbaan en bijvoorbeeld hun werk/privé-balans. Kortom, ze hadden bepaalde levensvragen die ze onder de loep wilde nemen. Deze mensen liepen een deel van de route naar Santiago de Compostella en hadden een aantal gesprekken met mij over hun levensvragen. De werkgever ondersteunde deze tochten door mij in te huren en door een kleine vergoeding voor de verblijfskosten van de deelnemers. De deelnemers investeerden vrije dagen, de vlucht en natuurlijk bloed, zweet en tranen.
Deze opzet levert bijzondere gesprekken op en voor mij een voorrecht om op deze wijze ook een klein beetje mee op reis te zijn. Als begeleider vind ik het bijzonder om te zien hoe uiteenlopend de ervaringen van de lopers zijn. Er waren mensen die zeiden “dit nooit meer” en er waren er die ten tijde van ons laatste gesprek alweer in training waren voor de volgende voettocht. Wel keken ze allemaal terug op een ontzettend rijke ervaring en ontstonden er (voorlopige) antwoorden op de levensvragen. Het spreken met een begeleider hielp, volgens de deelnemers, om die antwoorden scherp te krijgen. Ook bij het durven beginnen aan zo’n tocht was mijn begeleiding soms erg gewenst. Ofwel vanwege angst voor de eenzaamheid onderweg, ofwel vanwege het tijdelijk loslaten van thuis. Maar ook juist bij het vasthouden van de ervaringen en inzichten waren de begeleidingsgesprekken in de tijd na de tocht essentieel. Die vertraging van een voettocht en alle ruimte voor reflectie en verwerking die dat oplevert, blijkt telkens weer enorm waardevol.
Lotte Huijing, Rake Zaken
